Το θλιμμένο σου το βλέμμα
έχει κάτι από μένα
το κομμάτι της ζωής μου
που με τυρρανά
Χαθηκε κι αυτό μαζί σου
κι έτσι βγήκα απ’τη ζωή σου
πάλεψα να με κρατήσει
άλλη αγκαλιά
Αργησες σαν όνειρο ναυάγησες
απ’τον παράδεισο στην κόλαση με πήγες
ότι είχα μου το πήρες
Αργησες να ξέρεις πόσο άργησες
κουρέλι η αγάπη στη καρδιά που σου’χω
ένα τελειωμένο ρούχο
Τα θλιμμένα σου τα λόγια
η δική μου στενοχώρια
τι θυμάσαι τι φοβάσαι
κι είσαι πάλι εδώ
Πέρασε αργά ο χρόνος
με γονάτισε ο πόνος
πέτρα έγινε η καρδιά μου
δε σε συγχωρώ