Έκλεισα το σπίτι με διπλά κλειδιά,
έκλεισα το στόμα κι είπα πιο πολλά,
έκλεισα τα μάτια, είδα πιο καλά,
όλη τη ζωή μου να κατρακυλά.
Και πού να `σαι `συ, τέλος μου κι αρχή,
πού `σαι στη ζωή μου η ψυχή.
Πού να είσαι τώρα που σε θέλω πιο πολύ,
άφησα τη μπόρα κι είδα ανατολή.
Μου `χες πει μια μέρα με ζεστή φωνή,
από δω και πέρα θα `μαστε μαζί
και σ’ είχα πιστέψει, σα μικρό παιδί,
μα με μια σου λέξη μ’ έριξες στη γη.
Και πού να `σαι `συ, τέλος μου κι αρχή......