Μες στα βαριά μεσάνυχτα
η πόρτα μου χτυπάει
δεν φαίνεται όμως κανείς
ποιος να `ναι τι ζητάει
Και του τοίχου το ρολόι
αρχινάει το μοιρολόι
Δεν έχω μανούλα κι αδελφούς
για να τους περιμένω
έλιωσα στο κρεβάτι μου
το χάρο πια προσμένω
Στο σπίτι αυτό τ’ αραχνιασμένο
τι έχω πια να περιμένω
Σώσε με Παναγίτσα μου
τα νιάτα μου λυπήσου
διώξε το Χάρο απ’ την αυλή
να μην τον αντικρίσω
Και του τοίχου το ρολόι
αρχινάει το μοιρολόι
Dieser text wurde 623 mal gelesen.