Με ποτήρι της κακίας σε ποτίσανε,
να με δεις με καλωσύνη δε σ’ αφήσανε.
Μακριά απ’ τον αλήτη, εσύ είσαι από σπίτι,
σου 'λεγαν για το καλό σου μα αλλοίμονό σου,
δεν σ’ τα είπαν όπως πρέπει, η καρδιά αλλιώς τα βλέπει,
όταν θέλει ν’ αγαπήσει δε θα σε ρωτήσει.
Αν της φτώχειας τα μητρώα γράφουνε "ντροπή",
τότε, πως δεν είμ’ αλήτης, ποιος θα τους το πει.
Μακριά απ’ τον αλήτη, εσύ είσαι από σπίτι,
σου 'λεγαν για το καλό σου μα αλλοίμονό σου,
δεν σ’ τα είπαν όπως πρέπει, η καρδιά αλλιώς τα βλέπει,
όταν θέλει ν’ αγαπήσει δε θα σε ρωτήσει.