Σκόρπια χαρτιά
σκέψεις γραμμένες πρόχειρα
με αισθήματα παλιά
μουτζούρες με αλήθεια
και ένα τηλέφωνο
που δεν ισχύει πια.
Συρτάρια μου μικρά
που μια ζωή ολόκληρη χωράτε
καλύτερα να μείνετε κλειστά,
πονάει η ψυχή μου όταν θυμάται.
Συρτάρια μου μικρά
που στη σιωπή τα χρόνια μου κρατάτε
καλύτερα να μείνετε κλειστά,
πονάει η ψυχή μου όταν θυμάται
Λόγια πικρά
νύχτες που έμεινα άυπνος
και έγραφα ως αργά
σελίδες απ’ τα ίδια
σε μια διεύθυνση
που δεν υπάρχει πια