Σε ντύνω, σε ταΐζω, σε σπιτώνω,
σε πήρα με κουμπάρο και παπά,
και ήθελα από σένα ένα μόνο,
να περπατάς στο πλάι μου σεμνά.
Η ψείρα, όμως λέει μια παροιμία,
όταν χορτάσει βγαίνει στο γιακά,
και σ’ έπιασα στα πράσα μια πρωία
με κάποιο μικρομέγαλο λαπά.
Τρελλάθηκα όταν σε είδα,
τρελλάθηκα, λασκάρησε η βίδα.
Όξω, αλλού τρως, όξω, αλλού πίνεις,
Όξω, αλλού τρως, αλλού πίνεις
κι αλλού πας και το δίνεις.
Ξεκίνησε η σουπιά η αδερφή σου
να `ρθεί για να θολώσει τα νερά,
τα λόγια της κοντέψαν να με ψήσουν
στα μάτια όμως είδα πονηριά.
Στο νου μου ο σκερβελές σε μαύρα χάλια
στο πάρε δώσε και στο vis a vue
κι εσύ να έχεις χάσει τα πασχάλια
σε μια, κεφαλοκλείδωμα, λαβή.
Τρελλάθηκα όταν σε είδα,
τρελλάθηκα, λασκάρησε η βίδα.
Όξω, αλλού τρως, όξω, αλλού πίνεις,
Όξω, αλλού τρως, αλλού πίνεις
κι αλλού πας και το δίνεις.
Όξω!