Ένα τραγούδι έχω κρυμμένο
μέσ’ στης καρδιάς μου το βυθό,
απ’ τα κοράλλια αγκαλιασμένο
ένα παράξενο σκοπό.
Είν’ η ιστορία μιας αγάπης
που δεν την έζησε κανείς,
ένα σβυσμένο μονοπάτι
που όσο κι αν ψάξεις, δε θα βρεις.
Το `χω καλά κρυμμένο, σε κάστρο σφραγισμένο,
και το φυλούν Ναΐτες, ιππότες Δροσουλίτες,
το `χω καλά κρυμμένο σε βάζο φιλντισένιο,
και τι φυλάν αιώνες, νεράιδες κι αμαζόνες.
Ένα τραγούδι έχω κρυμμένο,
απόκοσμο, μοναχικό,
σα δισκοπότηρο αγιασμένο
που `χει τ’ αθάνατο νερό.
Είν’ η ιστορία μιας αγάπης
που δεν την έσβησ’ ο καιρός,
που νίκησε θεούς κι ανθρώπους
κι είν’ ο δικός μου θησαυρός.
Το `χω καλά κρυμμένο, σε κάστρο σφραγισμένο,
και το φυλούν Ναΐτες, ιππότες Δροσουλίτες,
το `χω καλά κρυμμένο σε βάζο φιλντισένιο,
και τι φυλάν αιώνες, νεράιδες κι αμαζόνες.