Σαν ξεροβόρι που φυσάει και περνάει
Απ το σπασμένο τζάμι
δέρνει τα νειάτα μου η ζωή πικρή
που πήγανε χαράμι
Έλα λιγάκι από δω
να σε δω
δεν μπορώ
Μονάχος μου να ζήσω
Άνθρωπος είμαι και πονώ
Κάτι θα πεις κάτι θα πω
Και θα ξεχάσω τον καημό
Σαν την φουρτούνα που ξεσπά και περνά
Τη θάλασσα στ’ αμπάρι
Πνίγει τα νειάτα μου η ζωή πικρή
Που στράφι μ’ έχει πάρει
Dieser text wurde 278 mal gelesen.