Νύχτα μες στη νύχτα
πάντα περπατώ
χρόνια σε γυρεύω
μα που να σε βρω
Ένα μαχαίρι χρυσό φυλάω να σου δώσω
να το καρφώσεις μες στο στήθος που πονά
Μα ποιος το ξέρει απ’ τον καϋμό αν θα γλιτώσω
σαν θα περάσω στη βαθειά τη λησμονιά
Ρίξε την καρδιά σου
μέσα στη φωτιά
πάρε απ’ τη στάχτη
δυό χρυσά πουλιά