Οι μέρες μου λίγο πολύ
περνούν στη βιοπάλη.
Οι νύχτες μου λίγο πολύ
περνούν με το κρασί.
Μα όταν έρθουν Σάββατα,
ξαναθυμάμαι πάλι
και πνίγομαι στα κλάματα.
Πού είσαι εσύ, πού είσαι εσύ;
Τα ορφανά μου Σάββατα
κράτα τα, Θε μου, κράτα τα
για κείνους που αγαπιούνται,
για κείνους που αγαπούνε.
Τα Σάββατα τα ορφανά
σου τα γυρνώ πίσω ξανά
για να τα ζήσουνε διπλά
αυτοί που ευτυχούνε.
Λίγο πολύ τα βράδια μου
περνούν στην μπιραρία.
Πιο λίγο σε ζητάει η καρδιά,
πιο λίγο σε μισεί.
Μα όταν έρθει Σάββατο,
Σάββατο ή αργία,
απελπισμένα σε ζητώ.
Πού είσαι εσύ, πού είσαι εσύ;
Τα ορφανά μου Σάββατα
κράτα τα, Θε μου, κράτα τα
για κείνους που αγαπιούνται,
για κείνους που αγαπούνε.
Τα Σάββατα τα ορφανά
σου τα γυρνώ πίσω ξανά
για να τα ζήσουνε διπλά
αυτοί που ευτυχούνε.