Πού να `σαι τώρα
και με ποιον είσ’ αγκαλιά,
μ’ αποχαιρετησες
με ψεύτικα φιλιά.
Τα μαύρα φίδια
μ’ έχουν ζωσει από νωρίς,
δικαιολογίες θα μου πεις
όσες μπορείς.
Είναι κακό τον άντρα που `χείς να πουλάς
κι έτσι στην ψύχρα την καρδιά του να χαλάς
γιατί είναι σπάνιο πολύ να σ’ αγαπάνε
κι όλα τα λάθη σου ξανά να συγχωράνε.
Θα καταντήσουμε
όπως λεν κι οι λαϊκοί
εού στο χώμα
κι εγώ στη φυλακή.
Γιατί, βρε μάτια μου,
ποτέ σου δεν μ’ ακούς
κι ακούς τους φίλους σου
και σύμβουλους κακούς.