Αγκαλιασμένοι πήραμε
τον όμορφο το δρόμο
μα σε μια απότομη στροφή
μας έπιασε άγρια βροχή,
εδείλιασες και μ’ άφησες
αχ, μέσα στη νύχτα μόνο.
Ποιο δρόμο τώρα να διαβώ
ποιο μαύρο μονοπάτι
να σε βρω γλυκιά μου αγάπη.
Στην πρώτη μπόρα λύγισες
και σκόρπισες στα μάκρη
τι ειρωνεία, τι ντροπή
να φύγεις τόσο βιαστική,
γυναίκα δίχως σύνορα
αχ, γυναίκα δίχως άκρη.
Ποιο δρόμο τώρα να διαβώ
ποιο μαύρο μονοπάτι
να σε βρω γλυκιά μου αγάπη.