Μπαίνεις στο δωμάτιο και βγαίνεις,
κρύβεσαι στου χρόνου τη σπηλιά.
Μέσα απ’ την πνοή μου ανασαίνεις
κι όμως είσαι μίλια μακριά.
Όποιος σε κοιτάξει, τον σκλαβώνεις,
μαύρο ντύσιμο, μαύρα μαλλιά,
και της Κίρκης το ραβδί σηκώνεις
να του πάρεις πίσω τη μιλιά.
Ψάχνω για σένα
που αγαπάω μυστικά, απελπισμένα.
Ψάχνω για σένα
που αγαπάω μυστικά, απεγνωσμένα.
Ψάχνω για σένα.
Στον καθρέφτη βλέπω τη μορφή σου,
πίνεις το ποτό σου βιαστικά,
τώρα είναι αργά, μου λες "κοιμήσου",
ψάχνω και δεν είσαι πουθενά.
Ψάχνω για σένα
που αγαπάω μυστικά, απελπισμένα.
Ψάχνω για σένα
που αγαπάω μυστικά, απεγνωσμένα.
Ψάχνω για σένα.