Αχ με το φεγγάρι περπατώ
δυοσμαράκι μου
με τ άστρι κουβεντιάζω
σιγανά σιγανά
σιγανά πατώ τη γη.
Αχ κι αυγερινός με ρώτησε
δυόσμε τρικλωνε
τι έχω κι αναστενάζω
σ αγαπώ σ αγαπώ
δεν είναι πια μυστικό.
Αχ αν κάποτε στον ύπνο σου
δυόσμε τρίκλωνε
αέρας σε ξυπνήσει
σιγανά σιγανά
σιγανά και ταπεινά.
Αχ ειν ο δικός μου στεναγμός
δυοσμαράκι μου
και να μη σε φοβίσει
σ αγαπώ σ αγαπώ
δεν είναι πια μυστικό.