Στάλα στάλα η βροχή μάρμαρο τρυπάει,
πίκρα πίκρα η ψυχή μαύρη καταντάει.
Καρδιά μου, σε ξεπούλησαν
πολύ φτηνά με σκόντο,
μα είχες τόσα όνειρα
που πήγανε στο βρόντο.
Τράβα τράβα το σκοινί κάποια ώρα σπάει,
είναι κι η υπομονή δέντρο που λυγάει.
Dieser text wurde 285 mal gelesen.