Τυλιγμένο το φεγγάρι
σε κορδέλα θαλασσιά
έχει μια δική του χάρη
μες στην κοσμοχαλασιά.
Κι εγώ κάθομαι και κλαίω
σε υγρό υπόγειο
κι η μικρή οθόνη παίζει
κάποιο επεισόδιο.
Απ’ τον κόσμο ξεχασμένο
το νησί μου το μικρό
μες στις ευωδιές χαμένο
το παλιό καμπαναριό.
Κι εγώ κάθομαι και κλαίω
σε υγρό υπόγειο
κι η μικρή οθόνη παίζει
κάποιο επεισόδιο.
Το κορίτσι στην Ανάφη
είναι μελαγχολικό
κι όλο γράμματα μου γράφει
και ρωτάει πώς περνώ.
Κι εγώ κάθομαι και κλαίω
σε υγρό υπόγειο
κι η μικρή οθόνη παίζει
κάποιο επεισόδιο.
Dieser text wurde 311 mal gelesen.