Ανταμώνουμε έτσι βιαστικά μια στιγμή
σα μια πρόβα θεάτρου πριν να βγεις στη σκηνή
δυο ελπίδες κρυμμένες σε μάτια ζεστά
από χρόνια νομίζω πως τα ξέρα καλά.
Θα σε πάρω μαζί μου μακριά να βρεθείς
στης Αλίκης της χώρα τη φανταστική
σα μια γυάλινη νότα πορσελάνης ηχεί
του κορμιού σου η φλόγα στη δικιά μου αφή.
Μην κοιτάξεις πίσω και γίνεις κι εσύ
αλάτινη στήλη να γελάν οι θεοί
κοίτα τώρα οι δρόμοι είναι πια ανοιχτοί
της αγάπης η γλώσσα είναι γλώσσα απλή.
Ειπωμένη σε στίχους η ζωή μας γυμνή
μας κυκλώνει με ήχους μας κάνει γιορτή
μ’ ένα southern comfort αγκαλιά στη βροχή
ξαναζούμε τις μέρες από την αρχή.
Μην κοιτάξεις πίσω και γίνεις κι εσύ
αλάτινη στήλη να γελάν οι θεοί
κοίτα τώρα οι δρόμοι είναι πια ανοιχτοί
της αγάπης η γλώσσα είναι γλώσσα απλή.