Η γη για μένα είναι σπίτι
που το κρατάω με το νοίκι
που όσα στολίδια κι αν στολίσω
θα φύγω και θα μείνουν πίσω
Γι’ αυτό πετάω πετάω πετάω
Πιο πάνω απ’ τα όνειρά μου
Και πάω λοιπόν και πάω και πάω
Εκεί που με πάει η καρδιά μου
Η γη βουνό κι εγώ σπουργίτη
στο έλεος του ιδιοκτήτη
Θα μείνω όσο εκείνος θέλει
Για παραπέρα δε με μέλλει
Την δόξα άφησα στους ψεύτες
Τα πλούτη άφησα στους κλέφτες
άδεια η τσέπη και σκισμένη
Χωρίς χρυσάφι που βαραίνει
Dieser text wurde 286 mal gelesen.