Μαυρομαντηλούσα πικραμένη
ρόδο μαραμένο και μικρό
κόρη που περνάς το καλοκαίρι
και χαράζεις πόνους στο νερό.
Κόρη περπατάς,
πικρο πικροχαιρετάς
πρωί και βράδυ.
Κόρη σαν μιλάς,
τη ζωή ζωή ξυπνάς
μ’ ένα σου χάδι.
Πικροκυματούσα λυπημένη
κύμα θεριεμένο και βαθύ
κόρη που ζητάς το μεσημέρι
να γεμίσεις γέλιο τη ζωή.
Κόρη περπατάς,
πικρο πικροχαιρετάς
πρωί και βράδυ.
Κόρη σαν μιλάς,
τη ζωή ζωή ξυπνάς
μ’ ένα σου χάδι.
Καστανομαλλούσα πονεμένη
βήμα κουρασμένο και αργό
που βαδίζεις, μείν’ αστέρι
που στολίζει μάτια και λαιμό.
Κόρη περπατάς,
πικρο πικροχαιρετάς
πρωί και βράδυ.
Κόρη σαν μιλάς,
τη ζωή ζωή ξυπνάς
μ’ ένα σου χάδι.
Dieser text wurde 314 mal gelesen.