Αυτός ο άνθρωπος που ώρες στέκεται μες στη βροχή,
αυτός ο άνθρωπος, αυτός ο άνθρωπος έχει ψυχή.
Αυτός ο άνθρωπος* που ζούσε στ’ όνειρο και στην ελπίδα,
εγώ τον γέλασα και τον παράτησα στην καταιγίδα.
*[Δενάρδου: Αυτόν τον άνθρωπο ]
Αυτό το φταίξιμο για μένα ήτανε καταστροφή μου,
τώρα τον έχασα και είναι άδεια πια η ψυχή μου.
Τώρα τον ξέχασα αφού τον πρόδωσα χωρίς αιτία,
αυτόν τον άνθρωπο που μου `χε δώσει την ευτυχία.
Αυτός ο άνθρωπος που τώρα στέκεται μες στη βροχή,
Θε μου, συγχώρα με, εγώ τον έσπρωξα για να χαθεί.
Αυτό το φταίξιμο για μένα ήτανε καταστροφή μου,
τώρα τον έχασα και είναι άδεια πια η ψυχή μου.
Αυτός ο άνθρωπος που τώρα στέκεται μες στη βροχή,
Θε μου, συγχώρα με, εγώ τον έσπρωξα για να χαθεί.