Άστο και `χει παλιώσει πια
το παραμύθι σου αυτό
που το `χεις για καινούργιο
έχει παρασυνηθιστεί
τώρα που σ’ έχω μυριστεί
Τώρα την δίνω την καρδιά
στον καρδιολόγο πιο καλά
να σώσει κι άλλη μια ψυχή
για πάντα να μ’ ευγνωμονεί
Παρά σε σένα άπονη
και πονηρή μουσίτσα
Δε θα με ξαναδείς καλέ
κάτω απ’ το παραθύρι σου
στημένο σαν κορόιδο
να λιώνω μες στην παγωνιά
για την δική σου απονιά
Τώρα την δίνω την καρδιά
στον καρδιολόγο πιο καλά
να σώσει κι άλλη μια ψυχή
για πάντα να μ’ ευγνωμονεί
Παρά σε σένα άπονη
και πονηρή μουσίτσα
Dieser text wurde 356 mal gelesen.