Σ’ ένα χωράφι με στάχυ
ήθελα να `μαι ένα δέντρο
ένα μονάχο του δέντρο...
Για τα πουλιά ένα σπίτι
για το διαβάτη σκιά
ας ήμουνα ένα δέντρο...
Πότε θα σταθεί η στιγμή
Πότε θα λυθεί η καρδιά
ρίζα για να βρω στη γη
ρίζα να απλωθώ βαθιά
Τ’ άκουσα στον άνεμο
που περνά σφυρίζοντας
όσο μακριά κι αν πας
δε τελειώνει ο ορίζοντας...
Λένε πως όλα τα νιώθει
κι ας σωπαίνει το δέντρο
τα μυστικά όλα ξέρει...
Τις εποχές που πέρασαν
Τις εποχές που θα `ρθουν
μέσα του κλείνει το δέντρο...
Πότε θα σταθεί η στιγμή
Πότε θα λυθεί η καρδιά
ρίζα για να βρω στη γη
ρίζα να απλωθώ βαθιά
Τ’ άκουσα στον άνεμο
που περνά σφυρίζοντας
όσο μακριά κι αν πας
δε τελειώνει ο ορίζοντας...
Το δέντρο φως αναπνέει
Το δέντρο μέσα του ξέρει
του κύκλου τα μυστικά
νιώθει του κόσμου το ένα
από του ήλιου τα ύψη
μέχρι τα υπόγεια νερά...
Dieser text wurde 350 mal gelesen.