Διαδρομή στον αυτόματο, κέντρο προάστια
πήγε ο ύπνος να με πάρει.
Ένα αμάξι προσπέρασε στη διαπασών λαϊκά
στάθηκα σε ένα φανάρι...
Την είδα δίπλα μου στο πεζοδρόμιο, έμοιαζε κάτι να ζητά
η σιωπή στα μάτια της ερχόταν από μακριά
μια πόλη άγνωστη...
Και κρατούσε στο χέρι της ένα σημείωμα
ψάχνει λέει τον αδελφό της...
Πάνε μέρες που περπατά, χρειάζεται χρήματα
μια βαλίτσα όλο το βιος της.
Κρύβει το πρόσωπο, πια δίχως πρόσωπο
χάθηκε μέσα στο στενό
κι έμεινα εγώ εκεί γύρω μου να κοιτώ
μια πόλη άγνωστη...