Εδώ μέσα που κλείστηκα ο αέρας τελειώνει
Παίζει ο φόβος μου θέατρο με τις σκιές στο σεντόνι
Στην αγκαλιά του διπλώθηκα είμαι παδί και κοιμάμαι
Και τα χίλια του πρόσωπα ένα ένα θυμάμαι
Μισοθαμμένος εδώ στη μικρή μου φωλιά
Έχω ένα μάτι κλειστό μα το άλλο αγρυπνά
Και το τρίτο τινάζει σκάλα στον ουρανό
Για τις μέρες που φεύγουνε και δεν πρόλαβα να δω
Κι όμως έξω απ’ την πόρτα μου περιμένουν σιωπηλοί
Στο σκοτάδι οι δρόμοι φωσφορίζοντας
Οι ήρωες μου διψάν να κατακτήσουν τη γη
Και τ’ άλογα μου να τρέξουν εκεί που σβήνει ο ορίζοντας
Εδώ μέσα που κλείστηκα ο αέρας τελειώνει
Βγαίνει μέσα απ’ τη σκέψη μου ένας φονιάς με πριόνι
Τα ψαλίδια χορεύουνε η βελόνα χτυπάει
Και τα χίλια κομμάτια μου τώρα ποιος τα κολλάει