Τα πλοία με γεράσανε
ασπρίσαν τα μαλλιά μου
σε ξένους τόπους τριγυρνώ
και περπατάω και πονώ
που είσαι μακριά μου,
γι αυτό πονάει η καρδιά μου.
Τα πλοία με γεράσανε
ασπρίσαν τα μαλλιά μου
μακριά απ’ την γυναίκα μου
κι απ’ τα μικρά παιδιά μου.
Μα ναυτικός γεννήθηκα
και ναυτικός θα μείνω,
σ’ όποιο λιμάνι κι αν βρεθώ
κάθομαι και τα πίνω
και πνίγομαι στο κλάμα
όταν δεν παίρνω γράμμα.
Τα πλοία με γεράσανε
ασπρίσαν τα μαλλιά μου
μακριά απ’ την γυναίκα μου
κι απ’ τα μικρά παιδιά μου.
Τα πλοία με γεράσανε
ασπρίσαν τα μαλλιά μου
μα τι να κάνω δεν μπορώ
αυτή είναι η δουλειά μου,
κουράζομαι λιγάκι
μα βγάζω παραδάκι.
Τα πλοία με γεράσανε
ασπρίσαν τα μαλλιά μου
μακριά απ’ την γυναίκα μου
κι απ’ τα μικρά παιδιά μου.