Μ’ ένα ζεϊμπέκικο κι απόψε θα σ’ το πω
και θα χαθώ κάτ’ απ’ το μαύρο ουρανό,
θα σβήσω·
που σε αγάπησα πολύ,
ότι σε λάτρεψα η τρελή
να σου θυμίσω.
Σημάδια του καιρού κι εμείς,
δεν μας λυπήθηκε κανείς στη μοναξιά μας
που δεν πετάξαμε ψηλά,
είχανε χάρτινα φτερά τα όνειρά μας.
Μ’ ένα ζεϊμπέκικο κι απόψε θα σ’ το πω
κι απ’ το πιοτό που σε ζαλίζει εγώ θα πιω
και θα μεθύσω·
που σε αγάπησα πολύ,
ότι σε λάτρεψα η τρελή
να σου θυμίσω.
Σημάδια του καιρού κι εμείς,
δεν μας λυπήθηκε κανείς στη μοναξιά μας
που δεν πετάξαμε ψηλά,
είχανε χάρτινα φτερά τα όνειρά μας.