Καλώ του ποιητή τους φίλους
δηλαδή το σύμπαν
ζητείται μπροστάρης
τελεία τζι αρ.
Ψώνια, κλεφτρόνια
της πιάτσας βαπόρια
της φτήνιας αδελφάτα
λαμόγια κρατικά.
Της μίζας γρανάζια
πολιτευτές και μάζα
άχρωμοι και έγχρωμοι
φαμίλιες και φρικιά.
Σκυλάδες, γατάδες
πολύ προχωρημένοι
και τίμιοι βλάκες
παρωχημένοι.
Στην τσίλια, το νου σας
ντόπιοι και ξένοι
τι μας περιμένει
απ` τα μυθικά.
Μας έχει στην πρίζα
μυρίζει σκοτάδι
τσιράκι του Άδη
μας τη λέει κανονικά.
Το αίμα μας πίνει
κουφάρια αφήνει
όπως κάνουν με τους δούλους
τα αφεντικά.
Σπέρμα προϊστορικό
της εξουσίας
λερναίας ύδρας
αδέρφι δίδυμο.
Εγώ μου και υπερεγώ
μιας γαλαρίας
μιζέριας κι ασφυξίας
επικίνδυνο.
Έχουμε λοιπόν μπροστά
το δράκο καθρεφτάκι
του φόβου και της άγνοιας
και της απαιδευσιάς
μιας χώρας αφασίας
της απαρχής, της βίας
κατόπιν εορτής
και αγοραπωλησίας.
...της μάνας μας η κρύπτη
η μόνη μας πατρίδα
εξόριστή μου ελπίδα
στείλε μήνυμα...