Αν θέλεις, Μένιππε, για να γελάσεις,
στον Άδη πήγαινε, στιγμή μη χάσεις.
Θα γελάσεις με τους δυνατούς της γης,
τιποτένια ανθρωπάκια σαν τους δεις.
Η ανάμνηση της πρόσκαιρης ζωής
πώς τους κάνει σαν παλιάτσους,
θα γελάσεις σαν τους δεις.
Αν θες δικαίωση σ’ ό,τι πιστεύεις,
στον Άδη γρήγορα να μου κατέβεις.
Θα γελάσεις με τους δυνατούς της γης,
τιποτένια ανθρωπάκια σαν τους δεις.
Η ανάμνηση της πρόσκαιρης ζωής
πώς τους κάνει σαν παλιάτσους,
θα γελάσεις σαν τους δεις.
Άσ’ τους φιλόσοφους να φλυαρούνε,
τα παραμύθια τους σ’ άλλους να πούνε.
Άσ’ τους φιλόσοφους, άσ’ τους φιλόσοφους
να φλυαρήσουνε.
Από τους Νεκρικούς Διαλόγους του Λουκιανού
σε μουσική Μίμη Πλέσσα και στίχους Κώστα Βίρβου.