Ξημερώνει και ακόμα ξαγρυπνώ
με μάτια καρφωμένα στο κενό.
Το τηλέφωνο κλεισμένο και βουβό
στην κρύα κάμαρα μου εγώ και η σκιά μου.
Ξημερώνει και ακόμα ξαγρυπνώ
να βλέπω το ταβάνι ουρανό.
Σε φωνάζω μα εσύ δεν είσαι εδώ
και θέλω να σε πιάσω όμως που να ψάξω.
Που να πάω, που
ποια γωνιά του ουρανού
να `χα τα φτερά να σε φτάσω μια φορά.
Κι αν θα γυρίσεις μια βραδιά
κι αν θα γυρίσεις πια σε μένα
θα σ’ αγαπώ, θα σ’ αγαπώ όσο κανένα.
Κι αν θα γυρίσεις μια βραδιά
κι αν θα γυρίσεις πια σε μένα
για μια ζωή για μένα εσύ κι εγώ για σένα.
Ξημερώνει και ακόμα ξαγρυπνώ
στο τασάκι μου τσιγάρα σωρό.
Ο καπνός με τη σιωπή στήσαν χορό
στην άδεια κάμαρα μου εγώ και η σκιά μου.
Ξημερώνει και ακόμα ξαγρυπνώ
στο άδειο μου πακέτο να μιλώ.
Να `χα θεέ μου λίγο δύναμη εγώ
την πόρτα να σου κλείσω απ’ έξω να σ’ αφήσω.
Που να πάω, που
ποια γωνιά του ουρανού
να `χα τα φτερά να σε φτάσω μια φορά.
Κι αν θα γυρίσεις μια βραδιά
κι αν θα γυρίσεις πια σε μένα
θα σ’ αγαπώ, θα σ’ αγαπώ όσο κανένα.
Κι αν θα γυρίσεις μια βραδιά
κι αν θα γυρίσεις πια σε μένα
για μια ζωή για μένα εσύ κι εγώ για σένα.