Νύχτα Σταδίου και εμείς πάμε μοναχοί
πέφτουν ψιχάλες μα δε δίνεις προσοχή.
Σαν τη σκηνή στο τραγουδώντας στην βροχή
ανοίγει ομπρέλα την καρδιά να μη βραχεί η φωτιά
που βλέπω στην ματιά σου.
Πάνω στους ώμους μου το χέρι σου κρεμάς
κι ανατριχιάζω μονάχα στο άγγιγμα σου.
Η νύχτα έκλεισε τα μάτια της για μας
κι εγώ απόψε θα λύσω το αίνιγμα σου.
Κατηφορίζουμε Κλαυθμώνος χαμηλά
μια οδοντόκρεμα στον τοίχο μας γελά.
Σαν τις ειδήσεις που περνάνε στα ψιλά
ένα φιλί σου πειρασμό σαν αστραπή, σαν σεισμός
με κέντρο την καρδιά μου.
Πάνω στους ώμους μου το χέρι σου κρεμάς
κι ανατριχιάζω μονάχα στο άγγιγμα σου.
Η νύχτα έκλεισε τα μάτια της για μας
κι εγώ απόψε θα λύσω το αίνιγμα σου.