Αργά σε βρίσκω μόνη κάθε βράδυ
να κρυφοκλαίς στου δρόμου τη γωνιά,
κορίτσι δεκαοχτώ χρονών ρημάδι,
δυστυχισμένο θύμα του ντουνιά.
Γιατί να είσαι παραστρατημένη
και να σε δέρνει η μοίρα σου σκληρά,
σαν το καράβι δίχως τιμονιέρη,
σαν το πουλάκι δίχως τα φτερά.
Σαν θα σκεφτείς καλά το πως τραβιέσαι
θα βγεις μετανιωμένη στη ζωή
θα κλαις και κάθε μέρα θα χτυπιέσαι
της νιότης σαν περάσει η ορμή.
Dieser text wurde 276 mal gelesen.