Κλαμένη ήρθες μια βραδιά
μες στης ταβέρνας τη γωνιά
μα είναι αργά πολύ να ζωντανέψεις
τον έρωτα που σκότωσες.
Δε σε προσέχω σ’ ό,τι λες
δεν με πειράζει τι κι αν κλαις,
μήπως εγώ για σε σε δεν έχω κλάψει
και συ γελούσες πονηρή.
Μην περιμένεις τώρα πια
να ξαναζήσουν τα παλιά,
όλα τελειώσανε πια μεταξύ μας
και δεν υπάρχει τίποτα.
Dieser text wurde 322 mal gelesen.