Νύχτα η Εκάτη που γυρεύει τις ψυχές
Νύχτα η αγάπη με το χρώμα του χειμώνα
Και συ σαι μέσα σ’ όλα
Να `μαι και γω με τις φοβίες, τον πανικό
Στη γη σε ψάχνω, μες τη μουσική σε βρίσκω
Μα δε γυρίζεις πίσω
Είναι φορές που όλα σε φέρνουν πιο κοντά
Κι άλλες που μόνη φεύγεις
Σαν ψεύτης ήλιος μ’ οδηγείς στο πουθενά
Κοίτα, δεν ξέρω τι μου φταίει και γιατί
Ότι συμβαίνει εγώ το παίρνω σαν χαμένος
Νιώθω πια νικημένος
Κι όταν γυρίζω στα δρομάκια τα κρυφά
Πάλι εσύ και κάποια αρώματα σβησμένα
Όλα απ’ το φως κρυμμένα