Kimsesiz karanlık bir yerde
bırakmışlardı bir kapı dibine
Küçüktü ve çaresizdi
Konuşmasını bile bile bilemezdi
O şimdi büyüdü
İsmi yoktu kendi hiçti
Herkes ona el idi.
Görmemişti yuva sevgisi
Ufacık bir saçak altı
Onun yatağı evi,herşeyiydi
Baktı da hayat güldü ona
Yaşarken öl dedi
Ufacık bir saçak altı
Onun yatağı evi,herşeyiydi
Baktı da hayat güldü ona
Yaşarken öl dedi
Baktı da hayat güldü ona
Yaşarken öl dedi
Baktı da hayat güldü ona
Yaşarken öl dedi
Dieser text wurde 1868 mal gelesen.