Σήμερα είναι απ’ τις μέρες που λες Θεέ μου ποτέ ξανά,
όλα μοιάζουν να είναι εναντίον σου στα ξαφνικά...
Που από κάποιον ζητάς να πιαστείς μα όλοι έχουν χαθεί,
μα ευτυχώς που και σήμερα υπάρχεις για μένανε εσύ...
Αν δεν είχα και σένα,
αν δεν είχα και σένανε εγώ,
δε ξέρω τι θά `χα απογίνει,
δε ξέρω τι θά `χα απογίνει...
Αν δεν είχα και σένα,
αν δεν είχα και σένανε εγώ,
δε ξέρω που θά ’μουνα τώρα,
δε ξέρω που θά ’μουνα τώρα...
Θά `χα φτάσει τόσο κάτω,
δε θα υπήρχε παρακάτω...
Θά `μουν λιώμα,
θά `μουν ένα με τη γη...
Θά `μουν χώμα,
θά `μουν σκόνη,
που ο αέρας τα σηκώνει,
και ξανά τα ρίχνει κάτω η βροχή...
Είναι κάποιες φορές που σηκώνεις τα χέρια ψηλά,
που απορείς πως μπορεί νά `χουν έρθει όλα τόσο στραβά...
Που ζητάς κατανόηση μα δε σου δείχνει κανείς,
μα ευτυχώς που στο δρόμο μου έτυχε `συ να βρεθείς...