Με δοκιμάζει ο πόνος μου
να δει πόσο θ’αντέξω
ρίχνει στα μάτια μου φωτιές
ρίχνει στο σώμα μαχαιριές
και πώς να τις γιατρέψω
Με αγκαλιάζει ο φόβος μου
σαν ίσκιος με τυλίγει
μου λέει πως δε θα ξαναρθείς
καινούρια αγάπη πως θα βρείς
που δε θα σου είναι λίγη
Κοιτάζω τη χαμένη μου ζωή μεσ’τον καθρέφτη
Κοιτάζω τη χαμένη μου ζωή να βρω τον κλέφτη
κι απέναντί μου σκοτεινός ο νικημένος μου εαυτός
μου στέλνει μ’ένα ψέμα της μοναξιάς το βλέμμα
της μοναξιάς του βλέμμα
Με λογαριάζει ο χρόνος μου
να δει πώς θα μπορέσω
να ζήσω έτσι στο κενό
μέσα σε σπίτι αδειανό
εγώ πώς θα χωρέσω
Με κυνηγάει ο δρόμος μου
στο τέρμα να τον φτάσω
με ικετεύει να ορκιστώ
πως θα αλλάξω ουρανό
και πως θα σε ξεχάσω
Κοιτάζω τη χαμένη μου ζωή μεσ’τον καθρέφτη
Κοιτάζω τη χαμένη μου ζωή να βρω τον κλέφτη
κι απέναντί μου σκοτεινός ο νικημένος μου εαυτός
μου στέλνει μ’ένα ψέμα της μοναξιάς το βλέμμα
της μοναξιάς του βλέμμα