Μου φαίνεται σαν να ‘ναι χθες
μα πάνε τόσα χρονιά
ένα πρωί που παίξαμε
σε κάποιο σινεμά
Σκαστοί από το σπίτι
με δανεικές κιθάρες
όλα αρχίσανε νωρίς
και τέλειωσαν αργά
Παράσιτα και μουσικές
και μπερδεμένες λέξεις
πειρατικοί στις γειτονιές
εκπέμπαμε τρελά
Με την κιθάρα γύριζες
και ρώταγες να μάθεις
πως πιάνουν τους μπαρέδες
το ΜΙ το ΣΟΛ το ΛΑ
Τίποτα δεν έχει αλλάξει
και τίποτα δεν είναι όπως παλιά
μένει όμως ακόμα ένα πείσμα
που δεν είναι συνήθεια μοναχά
Γέλα, γέλα πουλί μου γέλα
γέλα, κι είν’ η ζωή μια τρέλα
Dieser text wurde 342 mal gelesen.