Αναστορώ τα παλαιά
Κι η καρδ(ι)ά μ’ φαρμακούται
Κρούνε σο νου μ’ τα μέρ(ε)α μουν
Και η γούλα μ’ γομούται.
Έκειτι τόπα έμορφα
Τη πατρίδας χωρία
Ρασόπα που επέμνετε
Με τα νερά τα κρύα.
Θυμούμαι τα κρύα νερά σ’
Τα πράσινα χορτάρ(ι)α σ’
Τ’ άσπρα τα σ(ι)όνια σ’ , την βρεσί σ’
Τ’ έμορφα τα παρχάρ(ι)α σ’ .
Dieser text wurde 452 mal gelesen.