Στην άκρη από το πόδι σου
στο τέλος της αφής σου
πέντε πουλιά παλεύουνε
κι ως την αυγή χορεύουνε.
Κι η μαρμαρένια θάλασσα
η πικροκυματούσα
σκαρί 'μαι με βαλσάμωσε
στ´ "αντίο" που σου κρατούσα.
Και τώρα ούτε εγγίζομαι
ούτε και χάνομαί σου
κι αν σε κοιτάω σαστίζομαι
φριχτοί οι έρωτές σου.
Λουλούδι μου που ανθίζεσαι
και γλυκοπεταρίζεις
όπως τα χέρια σου κουνάς
κι άστρο μου που γυαλίζεις.
Άλλαξ´ την τιμωρία σου
κι αλλιώς τιμώρησέ με
κάνε με στα μαλλιά σου ανθό
κι εκεί παράτησέ με.