Ποιος μέτρησε απ’ το μείον ως το δέκα σκαλοπάτια στη σειρά
πού πάει όταν χάνεται ένα αστέρι
πώς έσβησε ο δάσκαλος που υμνούσε του Καβάφη τα κεριά
γιατί μυρίζουν λάστιχα στα μέσα του Νοέμβρη;
Η πρώτη αγάπη κλαίει όταν θυμάται χτυποκάρδια εκδρομής
στο Μόλυβο με πούλμαν της ειρήνης
και τα άλικα που πνίγηκαν στου ορίζοντα τα βάθια θα τα βρείς
στο φλυτζανάκι του καφέ πλατεία Νέας Σμύρνης.
Όποιος χάνει φίλε στα χαρτιά
λένε πως κερδίζει στην αγάπη
κι όμως κάποια Αννούλα του χιονιά
κολυμπάει στα μάλλινα μα δε χωράει στο χάρτη.
Το τίποτα ατάραχο αφού δε στάζει αίμα η καρδιά
εικόνα που χαζεύει την εικόνα
κι η άνωση που ανόητα φουσκώνει της παλίρροιας τα μυαλά
ερήμην εξατμίζεται σε πείσμα του κανόνα.
Τα ύψη χάνουν ύψος με τα μπλόκα που φορούν πολιτικά
μαραίνονται οι βιολέτες στα μπαλκόνια
μπουκώνουν τα ηχεία από συνθήματα και όρκους στα χαρτιά
"κατέβασε τα μάλλινα να ντύσουμε τα χιόνια"