Σαν το δώρο του έρωτα,
βαθιά μες στην καρδιά μου,
σαν τα λόγια που μου ’λεγες
και πίστευ’ άθελά μου.
Το κορμί σου που λάτρεψα
και κλέβει η λαλιά μου,
ελπίδες η ανάσα σου,
που μέσα βλέπω τα όνειρά μου.
Με τα χρόνια που περάσαν,
μια καυτή θέλησή σου,
σαν καθρέφτης που ράγισε,
οι σκιές της ψυχής σου.
Τα κομμάτια που μάζεψα,
η κρυφή άρνησή σου,
βλέπω μέσα το μέλλον μας,
τη ζωή μου μαζί σου.
Ρεφραίν:
Και το ξέρεις πως ξέρω, με την ίδια λαχτάρα,
σαν γλυκιά παιδική τρομάρα,
που το Δράκουλα, στη μεγάλη οθόνη,
με το φως της αυγής, κάνει σκόνη.