Ο δικός μας ο έρωτας μοιάζει σαν παραμύθι
που ποτέ δεν ακούστηκε μέχρι τώρα στη γη,
η ρουτίνα δε σκέφτεται, δε φοβάται τη λήθη,
ο δικός μας ο έρωτας, η δική μας στοργή.
Με τα χέρια ενωμένα,
με μισόκλειστα τα μάτια,
στα γαλάζια μάς πηγαίνει,
της χαράς τα μονοπάτια.
Ο δικός μας ο έρωτας δε φοβάται τη λήθη,
ζει σε κόσμους παράξενους, σε μιαν άγνωστη γη,
είναι κάτι απίστευτο, μοιάζει σαν παραμύθι,
ο δικός μας ο έρωτας, η δική μας στοργή.
Με τα χέρια ενωμένα,
με μισόκλειστα τα μάτια,
στα γαλάζια μάς πηγαίνει,
της χαράς τα μονοπάτια.
Ο δικός μας ο έρωτας δε φοβάται τη λήθη,
ζει σε κόσμους παράξενους, σε μιαν άγνωστη γη,
είναι κάτι απίστευτο, μοιάζει σαν παραμύθι,
ο δικός μας ο έρωτας, η δική μας στοργή.