Βράδυ του σεισμού, του βομβαρδισμού,
βράδυ χωρισμού, κουρέλι του εγωισμού,
βράδυ παγωνιάς, ίσκιος της γωνιάς,
όπου και να πας, θα μ’ αναζητάς.
Βράδυ παγωνιάς, δέρνει ο χιονιάς,
μόνη τριγυρνάς, κουρέλι, εσύ, της μοναξιάς,
όπως είμαι εγώ, που σε νοσταλγώ,
μια πληγή κι εγώ, και αιμορραγώ.
Σαν τη βροχή Αχ! απ’ την αρχή,
έσταζες αίμα, ματωμένη μου πληγή,
σαν τη βροχή Αχ! απ’ την αρχή,
έσταζες αίμα, ματωμένη μου πληγή.
Βράδυ του σεισμού βομβαρδισμού,
βράδυ χωρισμού του εγωισμού,
βράδυ παγωνιάς, ίσκιος της γωνιάς,
έσταξε με μιας, αίμα μοναξιάς.
Σαν τη βροχή Αχ! απ’ την αρχή,
έσταζες αίμα, ματωμένη μου πληγή,
σαν τη βροχή Αχ! απ’ την αρχή,
έσταζες αίμα, ματωμένη μου πληγή.