Το κύμα τ’ απαλό ας φύγει απ’ το γιαλό
για να 'ρθει τρυφερά σ’ εσένα,
για να 'ρθει να σού πει χωρίς καμιά ντροπή
πως πάντα θ’ αγαπώ εσένα.
Τι κι αν έχουν φύγει χρονιές
κι ήρθαν στα μαλλιά σου τα χιόνια,
κι έβαψαν τις γκρίζες γωνιές,
σού ζητάω λίγη συμπόνια.
Τα σύννεφα πυκνά απάνω απ’ τα βουνά
θα γνέψουν για να 'ρθούν σ’ εσένα,
με νόημα πικρό πως τώρα δεν μπορώ
παρά να αγαπώ εσένα.
Πάντα, πάντα, εσένα θ’ αγαπώ.