Ξεπουλημένα όνειρα κάτω από το χαλάκι
και οι ευχές ακουμπισμένες στο σκαμνί
στο αβαείο δεν ακούγεται φωνή
και τα στασίδια τα τρυπάει το σαράκι.
Μία βραδιά μου είχες πει «δεν πάει άλλο»
«αυτός ο κόσμος δε γεννήθηκε για μας»
μάλλον μας ξέχασε η Αγία Τριάς
και το «συμβόλαιο» εκείνο το μεγάλο.
Ανοίξαν για μας
οι θυρίδες τού δόλου
προφίλ και ανφάς
λευκός ο καμβάς
του ονειροπόλου.
Επιταγμένα όνειρα κλεισμένα στο σεντούκι
και οι χαρές μανταλωμένες στα βαθιά
η εποχή μας με τσεκούρι και φωτιά
και οι ανάγκες μας ένα γερό χαστούκι.
Μία φορά μου είχες πει «δεν το παλεύω»
«αυτός ο τόπος δεν μας γέννησε εμάς»
μάλλον με έβαλε ο άπιστος Θωμάς
στην προδοσία του, αλήθεια να γυρεύω.