Μπήκε ο Σεπτέμβρης κι ερήμωσε η πλατεία,
πέντ’ έξη μόνο μείνανε, να πίνουνε καφέ,
το καλοκαίρι άφησε του έρωτα τις στάχτες,
σημάδια να θυμίζουν τις φωτιές.
Μπορεί να την ξεχάσω, μπορεί να ξεχαστώ
και να την ξεπεράσω και να ξεπεραστώ,
μα, μέσ’ στη μοναξιά μου,
θλιμμένε μου Σεπτέμβρη, σ’ αγαπώ.
Μπήκε ο Σεπτέμβρης και δρόσισαν οι νύχτες,
δειλά - δειλά, ντυθήκαμε τα φθινοπωρινά,
τα όνειρα που φέτος δε γίνανε αλήθεια,
για τ’ άλλο καλοκαίρι θα πάρουνε σειρά.
Μπορεί να την ξεχάσω, μπορεί να ξεχαστώ
και να την ξεπεράσω και να ξεπεραστώ,
μα, μέσ’ στη μοναξιά μου,
θλιμμένε μου Σεπτέμβρη, σ’ αγαπώ.