Σε χάρτινο καράβι μια μέρα θ’ ανεβώ,
τα χάρτινα όνειρά μου να βγάλω στο γιαλό,
πλήρωμα θα σε πάρω, αγάπη μου μικρή,
να μην παραπονιέσαι πως μένεις μοναχή.
Θα 'μαι καραβοκύρης σε χάρτινο σκαρί,
με άγνωστη πορεία, πυξίδα μου, εσύ.
Η Κίρκη μου θα είσαι κι η καπετάνισσα,
στα πέλαγα του ονείρου ν’ ανοίγουμε πανιά
και θα σε ταξιδεύω σε μέρη μαγικά,
σε τόπους που ζηλεύεις μα δεν μπορείς να πας.
Θα 'μαι καραβοκύρης σε χάρτινο σκαρί,
με άγνωστη πορεία, πυξίδα μου, εσύ.
Φοβάμαι μην τελειώσει το όνειρό μου αυτό,
του ήλιου η πρώτη αχτίδα μη μ’ εύρει ναυαγό,
αν κάποιος με ξυπνήσει, θέλω να είσαι εσύ,
με το χαμόγελό σου κι ένα γλυκό φιλί.
Θα 'μαι καραβοκύρης σε χάρτινο σκαρί,
με άγνωστη πορεία, πυξίδα μου, εσύ.
Αν κάποιος με ξυπνήσει, θέλω να είσαι εσύ,
με το χαμόγελό σου κι ένα γλυκό φιλί.