Της σιωπής σου τις ανάσες θα μετρώ
και σκυφτός τα δάχτυλα μου θα κοιτάω.
Κάθε χνάρι σου που μου `μεινε πικρό
κι αγκαλιά με τα όνειρα μου θα πονάω.
Τι τα θέλω τα χέρια που δε θα σ’ αγγίζουν
την καρδιά τι την θέλω αφού δε θα χτυπά.
Εξαρτάται από σένα στη ζωή αν θα μείνω
από σένα εξαρτάται να γελάσω ξανά.
Της φυγής σου ο εφιάλτης θα γυρνά
στο μεσάνυχτο πικρά να με ξυπνάει.
Είναι αβάσταχτη αυτή η ερημιά
και πληγή η θύμηση σου που πονάει.
Τι τα θέλω τα χέρια που δε θα σ’ αγγίζουν
την καρδιά τι την θέλω αφού δε θα χτυπά.
Εξαρτάται από σένα στη ζωή αν θα μείνω
από σένα εξαρτάται να γελάσω ξανά.