Παράθυρο κλειστό, τηλέφωνο κομμένο,
το πείσμα σου αυτό με κάνει κι αρρωσταίνω,
παράθυρο κλειστό, κλειστό σαν την καρδιά σου,
κι απ’ έξω ξαγρυπνώ και ψάχνω τη σκιά σου.
Γιατί το νιώθω πως εμένα σκέφτεσαι
έστω κι αν με καταδικάζεις,
με αγαπάς και με τρομάζεις κάθε φορά,
όσο σκληρά με δοκιμάζεις.
Παράθυρο κλειστό ο κόσμος, όταν λείπεις,
σαν όνειρο κακό μ’ αινίγματα και τύψεις,
παράθυρο κλειστό, και πότε θα μ’ ανοίξεις,
να δικαιολογηθώ και να με συγχωρήσεις.
Γιατί το νιώθω πως εμένα σκέφτεσαι
έστω κι αν με καταδικάζεις,
με αγαπάς και με τρομάζεις κάθε φορά,
όσο σκληρά με δοκιμάζεις.
Παράθυρο κλειστό ο κόσμος, όταν λείπεις,
σαν όνειρο κακό μ’ αινίγματα και τύψεις,
παράθυρο κλειστό, και πότε θα μ’ ανοίξεις,
να δικαιολογηθώ και να με συγχωρήσεις.