Ήταν μια Θεία θέληση
κι ενός Αγίου τάμα,
εμείς οι δυο να σμίξουμε
και να γενεί το θάμα.
Οι βάρκες ν’ ανεβαίνουνε
ως τα ψηλά μπαλκόνια
κι οι ορτανσίες να πετούν
καθώς τα χελιδόνια.
Ν’ ανάβουν οι Άγιοι κερί
στη χάρη των δυονώ μας
και τα ψαράκια να φυλούν
την άκρη των ποδιών μας.
Όλος ο κόσμος ν’ απορεί
μωρέ τι να 'ν’ και τούτο
με το μπουζούκι να λαλεί
και το μικρό λαγούτο.
Τα 'δατε τα μάθατε
μια αγάπη που εγεννήθη,
άνθρωπος δεν την κατελεί
κι ο Άδης ενικήθη.